Nike Huarache

Air Huarache

Op een dag, tijdens een waterskitocht, was Nike ontwerper Tinker Hatfield onder de indruk van hoe de neopreen constructie van zijn skischoenen zijn voeten ondersteunde en accommodeerde. Als visionair wilde Hatfield natuurlijk experimenteren met het materiaal om te zien of hij het kon verwerken in een Nike schoen. Dit vooruitstrevende concept leidde tot een van de meest baanbrekende ontwerpen van het merk, de Nike Huarache.

De onconventionele sneaker van Hatfield was de eerste hardloper waarin neopreen was verwerkt door zijn Dynamic Fit technologie, die dit flexibele materiaal aan de binnenkant combineerde met een thermoplastische buitenkant om het structuur te geven. Aan de achterkant was de hielcounter verwijderd, met ondersteuning door een rubberen band die achter de achilles werd bevestigd. Door dit innovatieve kenmerk leek het enigszins op een sandaal en kreeg het de naam "Huarache", naar een traditioneel Mexicaans schoeisel. Toen hij Hatfields voorlopige schetsen zag, zei Sandy Bodecker, Nike's directeur productontwikkeling, dat het een "sneaker van de goden" was - een gloedvolle goedkeuring, maar ook een verwijzing naar het sandaalachtige uiterlijk, dat leek op het schoeisel dat gedragen werd door mythische Griekse goden als Zeus.

Vervolgens werd een prototype gesmeed. Naast het thermoplastische exoskelet had de Air Huarache een aantal kenmerken die het comfort en de loopprestaties verbeterden. Een memory foam sockliner werd gecombineerd met Phylon foam en Air in de zool om hem zacht te maken onder de voeten, terwijl dubbele rijen oogjes de drager in staat stelden de veters naar eigen voorkeur aan te passen. Ook werd de merknaam verminderd - een idee dat in die tijd nogal radicaal was. Maar Hatfield was ervan overtuigd dat het samengaan van functionele Mexicaanse schoenen en nauwsluitend neopreen een schoen had opgeleverd die zo uniek was dat alleen Nike hem had kunnen maken. Iedereen zou weten dat het een ontwerp van Nike was, dus het merklogo kon achterwege blijven. In plaats daarvan kreeg de Huarache zijn eigen kenmerkende patch, die op de tong werd geplaatst, terwijl het merk Nike op de buitenzool en de hielband bleef staan. Deze zet weerspiegelde een minimalistisch ethos dat Nike in zijn nieuwere sneakers probeerde te introduceren. De Huarache belichaamde dit zeker, want het gebruik van alleen essentiële onderdelen door de ontwerpers bracht het gewicht terug tot ongeveer 9,5oz., waardoor het destijds de lichtste hardloper ooit was, en een die het toppunt was van prestatietechnologie.

Op dit moment zag het er allemaal zo positief uit voor de Nike Air Huarache. Dat was totdat de monsters werden gepresenteerd aan winkelmanagers. Tot grote ontsteltenis van Nike werden er niet genoeg bestellingen geplaatst om de productie ervan te rechtvaardigen, en het silhouet werd bijna ingeblikt. Ware het niet dat een bijzonder gedurfde productmanager genaamd Tom Hartge 5.000 Huaraches bestelde ondanks het feit dat hij niet de juiste goedkeuring had, dan had de schoen misschien nooit het daglicht gezien. Hartge ging naar de New York Marathon, de perfecte plek om een nieuwe loper te laten zien. Drie dagen later waren ze allemaal verkocht. De vraag was vastgesteld, en winkelmanagers bestelden binnen de eerste maand 500.000 paar.

Bij de release in 1991 zag de Nike Huarache er niet alleen heel anders uit dan andere loopschoenen uit de vroege jaren '90, maar door de neopreen binnenkant paste hij zich aan de vorm van de voet van elke drager aan. Dit gaf hem een sokachtige pasvorm die zo uniek was dat het merk hem lanceerde met de slogan "Heb je vandaag je voet geknuffeld?", wat de suggestie wekte van ondersteuning, warmte en comfort. Het was een iconische lijn, die internationale bekendheid kreeg na een voorval met atleet Derek Redmond tijdens de Olympische Spelen van 1992 in Barcelona. Nadat hij tijdens de halve finale van de 400 m zijn been had geblesseerd, was hij vastbesloten de race uit te lopen. Toen hij zijn zoon zag worstelen, kwam Redmonds vader de baan op om hem te helpen. Hij droeg toevallig een merkpet van Nike en een T-shirt met de Huarache slogan in grote letters, en presenteerde deze onbedoeld aan een groot, wereldwijd publiek, toen hij zijn zoon over de finishlijn steunde in een werkelijk ontroerend moment.

Een andere atleet, de Amerikaanse sprinter en Olympisch gouden medaillewinnaar Michael Johnson, gaf de schoen een meer formele goedkeuring door te verschijnen in een beroemde commercial uit 1992, waardoor de Huarache veel meer bekendheid kreeg. Het origineel kwam in drie flitsende kleurstellingen - Scream Green, Purple Punch en Game Royal - die ook in latere uitgaven zijn gebruikt, maar het grote aantal verschillende versies van het ontwerp dat in de loop der decennia is verschenen, laat zien hoe invloedrijk hij is geworden. In de loop der jaren is hij omgewerkt tot een cross-trainer en een American Football schoen, maar een van de bekendste evoluties van de revolutionaire Huarache was de overgang naar het basketbalveld.

Om deze sportieve verschuiving te bereiken begon Tinker Hatfield met het veranderen van de voor hardlopen geschikte, lichtgewicht constructie van de Huarache in iets dat meer geschikt was voor het veld, door een hogere enkelsteun en een diepere tussenzool toe te voegen. Met de hulp van de jonge ontwerper Eric Avar werd de basketbalspecifieke Nike Air Flight Huarache gemaakt en uitgebracht in 1992. Het succes werd onmiddellijk bevestigd door de steun van Michigan college sensaties de "Fab Five". Toen meer spelers uit de NBA het model gingen gebruiken, groeide zijn populariteit. Maar het was Kobe Bryant die het echt tot een iconisch ontwerp maakte. In het begin van de jaren 2000 droeg hij een bijzondere Flight Huarache in de Lakers kleuren geel en paars die de fans in vervoering bracht. Bryant's veelzijdigheid inspireerde Avar tot een andere variant van de Huarache, die in de jaren '90 een geliefde basketbaltrainer zou worden - de Nike Air Zoom Huarache 2k4.

De Nike Huarache is een gedurfde schoen. Dat was het in 1991, en dat is het nu nog steeds. Hij was geïnspireerd op een waterskischoen, werd gehypet door Sandy Bodecker, genegeerd door winkelmanagers en geprezen door Michael Johnson. Hij floreerde op basketbalvelden en werd gedragen door beroemde spelers. Uiteindelijk werd het een geliefd modeartikel. Het is een sneaker die bijna op de lange baan werd geschoven voordat het publiek hem zelfs maar gezien had. Maar sinds het overwinnen van die aanvankelijke moeilijkheden is de opmerkelijke Huarache blijven bloeien.