Nike Dunk

Dunk

In het midden van de jaren '80 werd ontwerper Peter Moore, samen met zijn werk aan de Air Jordan I, toegewezen aan een project met de naam "College Color High". Het maakte deel uit van Nike's College Colors programma, waarmee ze officieel samenwerkten met teams in Divisie I van de basketbalcompetities van de National Collegiate Athletic Association om de spelers schoenen te leveren om in te trainen en aan wedstrijden deel te nemen. Nike wilde de ontluikende basketbalscene van die tijd aanboren en wilde graag indruk maken. Moore en zijn team maakten een trainer die de prestaties van de spelers zou verbeteren en tegelijkertijd de groeiende fanbase van de sport zou aanspreken. Zo begon het verhaal van de Nike Dunk; een opmerkelijk verhaal dat tot op de dag van vandaag voortduurt.

De Dunk kwam niet lang na de Air Jordan I uit, in 1985, en werd genoemd naar de beroemde "dunk" basketbalstoot, die 40 jaar eerder populair was gemaakt door Olympisch gouden medaillewinnaar Bob Kurland. Tegen de jaren '80 was de "slam dunk" een integraal onderdeel van de sport geworden, waardoor Dunk een geweldige naam voor de schoen werd. Nike koos ervoor om hem te lanceren tijdens de Final Four, een evenement dat ongelooflijke emotie en opwinding veroorzaakte. In feite vormde de passie van de spelers die aan dit toernooi deelnamen een deel van de inspiratie voor het ontwerp van de Dunk. Destijds werden de meeste basketbalschoenen geleverd in effen kleurblokken, vaak geheel wit, maar Nike besloot af te wijken van deze gangbare praktijk door zeven verschillende tweekleurige kleurstellingen te maken in de kleuren van elk team. Het was een slimme zet. Niet alleen bood het de fans een sneaker met een aantrekkelijke esthetiek, het stelde hen ook in staat hun toewijding aan een bepaalde universiteit en het bijbehorende team te tonen. Nike wist dat ze iets goeds op het spoor waren en ging er helemaal voor en bracht de Dunk uit met de gedenkwaardige slogan "Wees trouw aan je school".

Qua ontwerp bracht de Nike Dunk drie eerdere Nike silhouetten samen - de Jordan 1, de Terminator en de Legend. Terwijl de algemene vorm van de sneaker gebaseerd was op de Legend, inspireerden de andere twee schoenen het uiterlijk van het bovenwerk, met zijn gestikte leren overlays en geperforeerde toebox. Daaronder zat een wigvormige tussenzool met een concentrische gomzool die spelers stabiliteit bood bij het draaien op het veld. Het uiterlijk werd aangevuld met een gewatteerde enkel en tong en onconventionele posities voor de veters. Dit waren de nieuwste ontwikkelingen in de prestatietechnologie van die tijd, die praktische waarde toevoegden aan de modieuze esthetiek van de kleurige buitenkant. Maar hoewel hij indertijd populair was als basketbalschoen, kwamen er in de loop der jaren meer technologisch geavanceerde Nike modellen uit, die de Dunk uiteindelijk van het veld verdreven.

Eind jaren 80 en begin jaren 90, toen de schoen in populariteit daalde, werd hij toegankelijker, bleef op de achtergrond maar viel nooit helemaal weg. In die tijd bracht Nike enkele eenvoudige veranderingen aan in de Dunk: hij kreeg een lichtgewicht nylon tong en een lagere kraag. Deze updates, in combinatie met zijn dunne, platte, gripvolle zool, enkelsteun en stevige leren constructie, maakten hem toevallig perfect voor de opkomende skate subcultuur. Toen de Dunk midden tot eind jaren '90 minder gewoon werd, namen meer skaters de eens zo populaire basketbalschoen over, omdat ze hem een praktische en betaalbare optie vonden.

Nike had al geprobeerd de skatewereld aan te spreken, met beperkt succes, maar toen duidelijk werd dat de Dunk een algemene keuze was in de gemeenschap, bracht het merk de originele Nike Dunk terug in 1998, 10 jaar nadat hij van de band was gehaald. Al snel begon de Dunk comebacks te maken in verschillende delen van de wereld. In 1999 verscheen de Dunk Low Pro B in Californië en de Dunk Low CO.JP in Japan. Deze low-top releases omarmden het verlangen van de scene naar zelfexpressie door middel van unieke aanpassingen, met experimentele kleuren, opvallende patronen en nieuwe texturen naast extra bescherming. Er ontstonden ook samenwerkingsverbanden - de samenwerking met Stussy in 2001 werd bijzonder goed ontvangen. Toen sneakerfans de trend begrepen, gingen sommigen zelfs naar Japan om de Low CO.JP op te halen.

In 2002 richtte Nike een speciale skateboardafdeling op, Nike SB, met Sandy Bodecker als leider. Volledig bewust van de alomtegenwoordigheid van de Dunk in de skatescene, ging Bodecker op zoek naar een skatespecifieke Dunk die de gemeenschap echt van dienst zou zijn. Lerend van eerdere pogingen van het merk om een skateschoen te maken, besloot hij te overleggen met de mensen die hopelijk zouden kiezen om zijn ontwerp te dragen: de skaters zelf. Hij vormde een monster op basis van de Dunk Low Pro B en legde het voor aan skaters en eigenaren van skateshops, waarbij hij zorgvuldig luisterde naar hun feedback, zodat de sneaker kon worden aangepast tot iets wat ze zouden willen dragen.

Bodeckers harde werk culmineerde in de introductie van de Nike SB Dunk in 2002. Het meer op skaters gerichte ontwerp omvatte een dikkere tong, extra vulling en Nike's Zoom Air technologie in de zool voor een hoogwaardige demping. Om ervoor te zorgen dat de sneaker de skatergemeenschap aansprak, werkte Nike samen met vier skaters - Danny Supa, Gino Ianucci, Richard Mulder en Reese Forbes. Elk kreeg zijn eigen kenmerkende kleur, waarbij de set bekend werd als de "Colors By" serie. Ze werden slechts in beperkte aantallen uitgedeeld aan 12 zorgvuldig gekozen plaatselijke skateshops, een zet die de winkels hielp te bloeien, waarmee Nike zijn betrokkenheid bij de skatescene toonde en het vertrouwen van deze hechte gemeenschap won.

Ondertussen begon Nike ook gebruik te maken van de kracht van samenwerkingen om een hype te creëren voor het nieuwe ontwerp. Hoewel partnerschappen met populaire skaters wonderen deden, was het de samenwerking met de New Yorkse skatewinkel Supreme die de SB Dunk echt vooruit hielp. De exclusieve uitgave bleek een groot succes en leidde in de jaren 2000 tot meer samenwerkingen met skateshops. Een daarvan was de SB Dunk Low Pro x Staple Pigeon - een schoen die zo gewild was toen hij in 2005 uitkwam dat grote mensenmassa's zich verzamelden buiten de Reed Space boetiek van ontwerper Jeff Staple in Manhattan om een paar te bemachtigen. Dit trok genoeg aandacht om het avondnieuws te halen, waardoor deze beroemde sneaker nog meer hype kreeg.

Hoewel de populariteit van de Dunk in de jaren daarna schommelde, is hij nooit verdwenen. Meer dan 35 jaar nadat hij de velden van de college basketbalcompetities sierde, is dit tijdloze model nog steeds sterk dankzij re-releases en collabs zoals die met Off-White en Travis Scott. Elk Nike Dunk ontwerp heeft zijn eigen verhaal, of het nu te maken heeft met basketbal, skaten of mode. Met zoveel verschillende iteraties zijn sommige eerder zeldzame kunstwerken geworden dan sportschoenen. Fundamenteel blijft de Dunk echter een bescheiden Nike schoen met een ongelooflijk brede aantrekkingskracht en een vaste plaats in de sneakergeschiedenis.