Air Vapormax

In 1987 stond de hardloopwereld even stil: zat er nou een gat in die zool? Na een bezoekje aan het Centre Pompidou in Parijs wilde Nike-ontwerper Tinker Hatfield Air-technologie zichtbaar maken voor de buitenwereld. Vandaar een zichtbare airbag in de zool van de Air Max 1. In drie decennia erna kwam steeds een beetje meer Air tevoorschijn in de hardloopschoenen. Langzaam werden het sneakers, met technologie die dames en heren ook moeiteloos buiten de sale om wilden kopen. Bij de Nike Vapormax uit 2017 was er zelfs niets anders meer te zien: in die Air Vapormax liep je letterlijk alleen nog maar op lucht. Hoe Nike Air Max VaporMax werd. Waar de Air Max-ontwerpers in de jaren negentig vooral meer Air en grotere compartimenten wilden, pasten ontwerpers Tom Minami en Zach Elder die tactiek in 2010 voor de Nike VaporMax iets aan: kwaliteit kwam boven kwantiteit te staan – minder lucht, effectiever geplaatst. De midden- en buitenzool sneuvelden: hardlopers moesten letterlijk alleen nog maar op lucht lopen. ‘Like you’re floating’, zei Minami. Relatief minder lucht werd samengeperst in enkele, kleinere compartimenten, wat de flexibiliteit en springerigheid van de zool goed deed. Resultaat: de zool bestond niet langer uit één geheel, maar uit negen losse ‘kamertjes’ – cabines die direct aan de bovenkant vast moesten worden gemaakt, de middenzool was namelijk verdwenen. Een uitdaging, maar niet te groot voor het ontwerpteam van de Vapormax. Of de bovenkant nou van speciaal gestikte draden (met Flywire) is, zoals in de Flyknit, of van het iets stevigere en strakker gewoven, soms doorzichtig Nexkin, zoals in de 2019, de hardloopschoen voldoet aan hoge eisen. Op technisch vlak is de schoen uitzonderlijk, qua ontwerp is het misschien nog wel unieker. Moeiteloos combineert Flyknit de kleuren rood (red), wit (white), blauw (blue) en zwart (vooral mooi in de Triple Black). Zelfs uppers van oudere Air Max-modellen krijgen een rol, te zien in de Plus en de Air VaporMax 97. Offroad rennen kan ook, daar maakte Nike Air VaporMax Utility met Flywire zichtbaar aan de zijkant voor. De mogelijkheden van lopen op lucht lijken onbegrensd.

AIR VAPORMAX PLUS

In de jaren negentig kon het schoenenontwerpers niet gek genoeg. Met opvallende kleuren en merkwaardige vormen kon je scoren. In 1998 leidde dat tot de Air Max Plus. Op het strand van Florida schetste ontwerper Sean McDowell het eerste model. De zonsondergang en blauwe zee waren de inspiratie voor die bekende rood-oranje en blauw-paarse kleuren. De stoffe onderlaag van de upper leende zich perfect voor gedurfde patronen. Daarover heen kwamen golvende, plastic ribben te liggen. Het gaf de – toen nog – hardloopschoen extra stevigheid. Tegelijkertijd paste het wilde ontwerp perfect bij de tijd. Meerdere keren maakte die bovenkant een opwachting in latere Air Max-modellen. Twintig jaar na de oorspronkelijke lancering doken die herkenbare golfjes, inclusief plastic toe cap en een moderne ‘Vm’-versie van het oude ‘Tn’-Plus-logootje, plots op in de Nike Air VaporMax Plus. Aanvankelijk eerst in zwarte en witte versies, later ook in de herkenbare klassieke kleuren van de ondergaande zon en de Atlantische oceaan. Nike VaporMax Plus glimt en glinstert, ademt de jaren negentig in en blaast de toekomst uit. De combinatie van een volledige Air-zool en de 90s Plus-upper maakt deze VaporMax-variant enorm futuristisch.

AIR VAPORMAX FLYKNIT

Tijdens de Olympische Spelen van 2012 in Londen keek de wereld even verbaasd op. Flyknit Racer, felgroene, slanke supersnelle raceschoenen, stonden aan de startstreep op de atletiekbaan. Voor het eerst bevatte een hardloopschoen geen leer of mesh: de bovenkant bestond slechts uit touw. Eén koordje, gestikt. Nike noemde de technologie Flyknit. Het gebreide materiaal was vederlicht en gaf een sok-achtig idee – lekker strak om de voet, prettig voor de stabiliteit. Ideaal voor hardlopen. Flyknit maakte uitstapjes naar andere sporten, voetbal en basketbal bijvoorbeeld, en allerlei andere hardloopmodellen. Zo ook de Vapormax. In 2017 bevatte de eerste Vapormax (en later de Nike VaporMax Flyknit 2 en 3) een Flyknit-bovenkant. Hiermee voldeed Nike aan de ‘belofte van Air’ die ze in 1987 gaven: de volledige Air-zool en lichte Flyknit-bovenkant zijn het dichtste wat er in de buurt komt van lopen op lucht.

AIR VAPORMAX 2019

In 2019 besloot Nike de grens van het lopen op lucht nog iets verder te verkennen. Voor de succesvolle Flyknit-bovenkant bedachten ze een alternatief, genaamd Nexkin. Dat is rekbaar, gewoven materiaal. Soms doorzichtig. En alsnog zeer licht. In combinatie met een stijf hielkuipje maakte het de Nike VaporMax 2019 iets steviger dan de twee jaar oudere VaporMax Flyknit. Weer een andere upper dus, maar aan de complete Air-zool veranderde niets. Het ideale model voor hardlopers die toch iets meer stevigheid zoeken. En stijl, want de 2019 is niet eens zo makkelijk te onderscheiden van Virgil Ablohs ‘Off White’-versie van de VaporMax. Vergeet niet: de VaporMax is bedoeld als hardloopschoen. Toch constateert Nike zelf ook: ‘Gemaakt voor hardlopers, geadopteerd door de straat.'